წიგნების დამალობანა

ახლა მოვრჩი ჩემი წიგნის თაროების ქექვას და ისეთი მტვრიანი ვარ,სარკეში ჩახედვის მეშინია . ვეძებდი “აგვისტოს ნათელს”, რომელიც გუშინ თაროზე აშკარად დავინახე,დღეს კიდევ გაქრა.ეს წიგნი, ზოგადად,იმით გამოირჩევა,რომ არის საოცრად დამთრგუნველი,ცოტა ავადმყოფური,სტრესი და დეპრესია გარანტირებულია,იმდენად დამახინჯებული ადამიანური ურთიერთობებია გადმოცემული,ისეთი პათოლოგიური პერსონაჟები და ისეთი უცხოობა და სიძულვილი ერთმანეთის მიმართ. მაგრამ ჩემი ერთ-ერთი საყვარელი წიგნია და რასაც ჰქვია,კბილები მიკაწკაწებდა,ისე მინდოდა ახლა რაღაც ადგილების გადაკითხვა,მაგრამ ჰა,დავაყენე მთელი სახლი ყირაზე,წიგნი კიდევ არ არის !

ამ პოსტის წერა იმიტომ დავიწყე,რომ ამ უბრალო შემთხვევამ დამიდასტურა ჩემი დიდი ხნის წინ ჩამოყალიბებული თეორია, რომელიც არ შემიძლია,არ გაგიზიაროთ,თქვენ ეს აუცილებლად უნდა იცოდეთ 🙂 ოღონდ პირობა მომეცით,რომ რასაც ახლა გეტყვით,სერიოზულად მოეკიდებით 🙂 საქმე იმაშია,რომ წიგნებს დამალვა შეუძლიათ.დიდი ხნის წინ წიგნების მაღაზია პარნასში ვმუშაობდი  კონსულტანტად და ეს აღმოჩენა იქ გავაკეთე. წიგნებმა მართლა იციან,როდის უნდა გამოჩნდნენ,ვის მიეყიდონ,ვის დაემალონ,იციან,ვის ჭირდება და რა მომენტში. აი, რამდენჯერ ყოფილა,შემოსულა რაღაცა ტუჩებდაბერილი გადაკვანწული ენაჩლექია გოგო და უთხოვია მარკესი. ყველას გვცოდნია,რომ თაროზე ნამდვილად დევს,გადაგვიბრუნებია ყველაფერი და ვერ გვიპოვნია,წასულა ის გოგო და წიგნიც დაბრუნებულა თავის ადგილზე . ანუ ეს რას ნიშნავს? იცოდა იმ წიგნმა,თუ რა იყო,რომ ამ გოგოს მარტო იმიტომ უნდოდა,რომ “მარტოობის ასი წელიწადი უდონესია ” 🙂 ჰოდა,ადგა და დაიმალა 🙂  როგორც კი მტერი წავიდა,მაშინვე გამოჩნდა. ახლა ეს ჩემი წიგნიც,დღეს რომ იმალება,იცის,რომ დღეს დათრგუნული ვარ და კიდევ დამატებითი ფაქტორები აღარ მჭირდება,ამიტომ მემალება ასე გამწარებული 🙂 ახლა რომ დავიძინებ და დილით ბედნიერი თუ არა,კმაყოფილი მაინც ვიქნები,ზუსტად ვიცი,ისევ გამოჩნდება 🙂