თოვლიანი რეინკარნაცია

რეინკარნაციის გჯერათ?

მე არ ვიცი. ხან მჯერა,ხან არა. სულზე და სიკვდილის შემდგომ ცხოვრებაზე განწყობის მიხედვით მეცვლება აზრები. ზოგჯერ,როცა მიწაზე ვწევარ და ხეებს ქვემოდან ზემოთ ვუყურებ,ვფიქრობ ხოლმე,რომ სულაც არ ვიქნები წინააღმდეგი,თუ მომავალ ცხოვრებაში ხედ გადავიქცევი.

სინამდვილეში,რეინკარნაციაზე სულაც არ მინდოდა დაწერა. სინამდვილეში,იმ ადგილზე დავიწყე წერა,სადაც ყველაზე მეტად მინდა მოხვედრა. რა სასაცილოა, ვერ გეტყვით,რეინკარნაციის მჯერა თუ არა,მაგრამ ზუსტად გეტყვით,ვინ ვიყავი წინა ცხოვრებაში- ციმბირელი გოგო ვიყავი. მამაჩემი შამანი იყო .ცოტ-ცოტას ვჯადოქრობდი,აბა ისე როგორ. უცნაურ სიმღერებს ვმღეროდი ,ძაღლების ენა მესმოდა და ძალიან ახალგაზრდა მოვკვდი.

რა თქმა უნდა,სინამდვილეში ეს სულაც არ ყოფილა ასე და ეს ისტორია მე გამოვიგონე. გამოვიგონე ,დავიჯერე და ხშირად ვყვები ხოლმე. ასე ვხსნი ჩემს ოცნებას – ოდესმე,ერთხელ მაინც,ფეხი დავადგა ციმბირის მიწაზე. აბა,სხვა რა ახსნა მოვძებნო,როცა სიტყვა ციმბირის გაგონებაზეც კი ისე მაჟრიალებს,თითქოს გადახვეწილი ემიგრანტი ვარ და ვიღაცა ქუჩაში ჩემ მშობლიურ ენაზე გამომელაპარაკა. სხვა რას დავაბრალო,რომ ჩემი ყველა წელი არის ლოდინი თოვლიდან თოვლამდე.

ოდესმე მოგისმენიათ ციმბირელი შამანების სიმღერები? მე დოკუმენტურ ფილმში მოვუსმინე. ამას სიმღერას მხოლოდ მაშინ დაარქმევ,თუ ისეთ უსაშველოდ თოვლიან ადგილას დაიბადები,როგორიც ციმბირია. თოვლი ხრაჭუნობს მათ გაუგებარ სიმღერებში.

მე ხშირად მეუბნებიან,რომ ციმბირში მოგზაურობა არ ღირს,იმიტომ,რომ ეს არის ყველაზე ბანძი,ჩამორჩენილი და პროვინციული ადგილი. ეს თვითონაც ვნახე,გასულ ზაფხულს თურქეთში ბლომად იყვნენ ციმბირელი დამსვენებლები. მე არ ვიცი,ვინ იყვნენ ეს ადამიანები. მე სადაც მივდივარ,იქ სულ შამანები ცხოვრობენ,გაუგებარი ბგერებით მღერიან,ძალიან უცნაურ ლეგენდებს ჰყვებიან და თუ მოუნდათ,თოვლის გუნდად გადაგაქცევენ. მე სადაც მივდივარ,იქ მარხილებში ცისფერთვალება ძაღლები ჰყავთ შებმული. მე სადაც მივდივარ,იქ მეტეორები ცვივა ხოლმე,რომელსაც ხანდახან მარსელები მოჰყვებიან და მიდი და გაიგე ეხლა,ამდენ შამანში რომელია ადგილობრივი ციმბირელი და რომელი მარსელი.

ნაძვის ტოტებზე მიყინული თოვლი- ჩემი ყველაზე ხშირად განმეორებადი სიზმარი.