კრძალვის და ცახცახის გარეშე საკითხავი ამელი

არ ვიცი,თქვენც ასე ხართ თუ არა,მაგრამ მე ბევრი ამელი მიყვარს. ალბათ,იმიტომ,რომ დედამიწაზე ყველა მაგარ გოგოს,რატომღაც,ამელის არქმევენ. მაგრამ ამ ბევრი ამელიდან მაინც არის ერთი,რომელიც ყველა ამელის და ხანდახან არაამელისაც მირჩევნია – ამელი ნოტომი. ამელი ნოტომი მწერალია და იცით როგორ წერს? სამ საათში რომ წაიკითხავ და მთელი ცხოვრება წიგნის სიუჟეტი კი არა,სასიამოვნოზე სასიამოვნო,გემრიელი შეგრძნებები დაგამახსოვრდება.

მე ისეთი მწერალი ქალები მიყვარს,რომლებიც ქალურად კი არა,მამაკაცურად წერენ. ამელი კიდევ არც ქალურად წერს და არც კაცურად – მის ნაწერებს საერთოდ არ აქვს სქესი. იმიტომაც მიყვარს,რომ ზუსტად ისე წერს,როგორც ნებისმიერი ამელი დაწერდა – ამელებს ხომ დედამიწაზე ყველაზე მაგარ გოგოებს არქმევენ. ისე კი,თვითონაც უსქესოა. საჭმელს თითქმის არ ჭამს – ბავშვის აღნაგობით უნდა,რომ მოკვდეს,წარმოგიდგენიათ? ნამდვილი ვენდია,ოღონდ მებრძოლი,გაზრდას ებრძვის. და კიდევ ჩემსავით უყვარს წითელი,კვასკვასა პომადა. სულაც რომ არაფერი წეროს,ამ ორი რამის გამოც ძალიან მეყვარებოდა,მაგრამ ამელი,გარდა იმისა,რომ ასეთია,ძალიან ბევრსაც წერს. თანაც,ვერც წარმოიდგენთ,ისე კარგად.

თუ გგონიათ,რომ ამელი ნოტომის წიგნებს იყიდით და არიქა,მსოფლიო ლიტერატურის შედევრებს გაეცნობით,დროსაც ტყუილად დახარჯავთ და ფულსაც. სულაც არ არის ეს ბავშვქალა გენიოსი. ერთი გადარეული ამელია,რომელიც თავს სამ საათში შემოგაკითხებთ,ზოგჯერ შეგაშინებთ,ზოგჯერ კი გულიანად გაგაღიმებთ. დაშინებები და დახლართული ფსიქოლოგიური ლაბირინთებიც უყვარს ქალბატონს და კიდევ იცით როგორი დასასრულები? ავადმყოფური და მოულოდნელი.

“კატილინას წინააღმდეგ” – აი,სად ეცდება ყველაზე მეტად თქვენს შეშინებას. მძაფრი შეგრძნებები გიყვართ? ხანდახან ფსიქოლოგობანასაც თამაშობთ? უცნაური სიყვარულის ისტორიებიც ხომ არ გიზიდავთ? მე ძალიან მიყვარს სიმძაფრეც,ფსიქოლოგობანაც , არასტანდარტული სიყვარულებიც და არც იმის საწინააღმდეგო მაქვს რამე,ხანდახან სახეში გამილაწუნონ,ჰოდა,რა გასაკვირია,რომ “კატილინაც” მაშინვე შემიყვარდა.

“მერკური” – წიგნი ორმაგი დასასრულით. სიმძაფრე არც ამას აკლია,თანაც თავისთავად იკითხება. დიდად მიყვარს მეთქი,ვერ ვიტყვი,არც ერთმა დასასრულმა არ მომხიბლა,მაგრამ ის კი მომეწონა,არჩევანი რომ მომეცა. მე ცუდი დასასრული ავირჩიე,აბა,ჰეფი ენდისთვის ვინერვიულე იმდენი? 🙂 თქვენი არჩევანიც გამაგებინეთ.

“ქრისტეს შემოსვლა ბრიუსელში” – ეს რაღაც ვერ გამოუვიდა კარგად ჩემს ამელის. კარგად აწყობილი,მაგრამ მაინც ბრაზილიურიდა მაინც საპნის ოპერა.კი ვიფიქრე,ტყუილად ხომ არ შევიყვარე მეთქი,მაგრამ მერე “მკვლელის ჰიგიენა” წავიკითხე და კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი – არჩევანებში და სიყვარულებში იშვიათად ვცდები. “მკვლელის ჰიგიენას” თქვენი მტკიცე მორალური კოდექსიც კი ვერ გაუძლებს. მე პირადად,ძალიან დავიბენი,იმიტომ,რომ უცებ მივხვდი- ის,რაც მთელი ცხოვრება ბოროტება მეგონა,შეიძლება უცებ სიკეთეც კი აღმოჩნდეს და პირიქით.

ჩემთვის ყველაზე საყვარელი მაინც “შეყვარებულის ამხედრებაა” . ვიცი,ეს წიგნი ყველას შეუყვარდება,ვისაც სულ პატარა გოგოობაში ომობანა უთამაშია,ტყვედ ჩავარდნილა,საგანძური უთხრია,ბიჭებთან ერთად შტაბებში უძრომიალია,მტრის ბანაკში შევარდნილა,ტყვეები სასტიკად უწამებია,თავისზე უფროსი გოგო გაუფეტიშებია და საშინელი წამების დროსაც არ გაუთქვამს სამხედრო საიდუმლოებები. მე მთელი ბავშვობა ამის მეტი არაფერი მიკეთებია და ამიტომ შემიყვარდა “შეყვარებულის ამხედრება”. ძალიან სუფთა და რაღაცნაირად უცოდველი წიგნი. ასეთ წიგნს ისეთი ქალი თუ დაწერს,არაფერს რომ არ ჭამს,ბავშვის სხეულით უნდა მოვკვდეო.

“კრძალვით და ცახცახით” ჩემი მეორე ფავორიტი,მძიმე ორშაბათობით საკითხავი წიგნია. როცა სამსახური გადაგრევთ,როცა ოფისში გამოკეტილობა კედლებზე გაგიყვანთ,როცა სამუშაო იმდენი გექნებათ,რომ სახლში ღამეც კი ვერ წახვალთ და ოფისშიც თქვენს მეტი არავინ იქნება,გაიხადეთ,იცეკვეთ,მერე დაწექით,დაიძინეთ და თუ შეგცივდათ,ნაგავი წაიყარეთ,დაჭმუჭნული ქაღალდები და ყველაფერი,რასაც ახლომდებარე სანაგვეში იპოვით. ამელი ამბობს,ძალიან შველისო. ერთი მეც უნდა ვცადო.

ესეც ფილმი,”კრძალვით და ცახცახით”.