გლასების საგა

წლების წინ, ჩემ გარშემო ყველა გოგო ლაწირაკ, ვითომ მეამბოხე და ამ დროს კომპლექსებით გატენილ ჰოლდენ კოლფილდზე რომ იყო შეყვარებული, მე სიმორ გლასი მიყვარდა, თავისი გადარეული ოჯახიანად, სევდიანი პოეტი, ამერიკის ელიტარულ კურირტზე მძინარე ცოლის გვერდით ტყვია რომ დაიხალა.

მარტო სიმორი კი არა, გლასების მთელი ოჯახი ჩემი სელინჯერისეული სიყვარულია და ძალიან მწყინს ხოლმე, ამ კაცს ”ჭვავის ყანის” გამო რომ იყვარებენ, იმიტომ, რომ ჭვავის ყანა არაფერია იმ გაფანტულ, ფრაგმენტულ ამბებთან შედარებით, გლასების სრულიად არანორმალურ ოჯახზე რომ გვიყვება.”ჭერი აწიეთ, დურგლებო” , ”სიმორი. დასაწყისი”, ”ფრენი”, ”ზუი”, ”ბანანათევზის ამინდი”, ”კანჯოში”, ”კონექტიკუტელი კუტი ძია” – ის დიდი და პატარა მოთხრობები, რომლებიც ან მთლიანად გლასებზეა, ან გაკვრით, ერთ აბზაცში გაიელვებენ ხოლმე ეს გენიოსი, რადიოგადაცემის დიდებაში გამოკეტილი მარადიული ბავშვები. ჰოლდენის ვნებებმა ჰა-ჰა, 18 წლამდე აღაფრთოვანოს ვონმე ოჯახის კონტროლით შეწუხებული თინეიჯერი, მერე ეს ყველაფერი ისე სასაცილო ხდება… გლასების ამბები კიდევ მუდმივია, მუდმივია მათი ბანანათევზის ამინდები, მათი მოულოდნელი ქორწილები, აღმა-დაღმა ხეტიალი, თვითმკვლელობები და პილიგრიმობები, მათი ისტერიკები და ფილოსოფია, ხუმრობები და პრობლემები…

არ ვიცი, რატომ მიყვარს გლასების ოჯახი ასე. შეიძლება იმიტომ, რომ მშობლებიან-შვილებიანად ძალიან გვანან ჩემი ოჯახის წევრებს – ყველაფერზე საუბრობენ ერთმანეთთან, ძალიან ბევრს ლაპარაკობენ და ფრენი გლასი მთელი დღეები ტახტზე რომ წევს და რაღაც აწუხებს, მამამისი ამბობს, მანდარინები რომ მივუტანო, იქნებ ესიამოვნოსო. ასეთი გულისამაჩუყებლები არიან გლასები. მათი საგიდან ყველაზე მეტად ”ჭერი აწიეთ, დურგლებო” და ”ბანანათევზის ამინდი” მიყვარს. პირველი იმიტომ, რომ სხვაგან ვერსად წაიკითხავთ, ძმა ასეთი სიყვარულნარევი ირონიით, ასე უბრალოდ და ასე კეთილად, ბოღმის გარეშე წერდეს ძმაზე, რომელმაც თავი მოიკლა. კიდევ იმიტომ, რომ ხომ ვითომ არაფერი ხდება, ხომ ვითომ წინასწარ იცი, რომ სიმორი საკუთარ ქორწილში არ მივა, მაგრამ ისე კანით გრძნობ ნიუ-იორკულ სიცხეს, ისე გინდება ცივი სასმელი და ბოლოს, ისე გიჩუყებს გულს ბუ-ბუ-ს სარკეზე დატოვებული მისალოცი წერილი, რომ ხვდები, ამ მონაკვეთად ღირდა ასეთი შემაწუხებელი სიცხის ატანა. ბანანათევზის ამინდი კიდევ ბანანათევზის ამინდია, სულელი თევზების ამბავი, რომლებიც ბანანებით გამოტენილ დარანებში შეძვრებიან ხოლმე და ისე გაიყეყებიან, უკან ვეღარ გამოდიან, ბანანის ხურვება კლავთ…

გლასებზე ამბებს ერთი ნაკლი აქვთ – თავის ძალიან შეყვარება იციან. თუ მეტისმეტი სიყვარულების გეშინიათ და უფრთხით, მათ შესახებ არაფერი წაიკითხოთ. მაგრამ თუ წაიკითხავთ, არ გაგიკვირდეთ, ერთ ღამეს პატარა გოგოს ღიღინმა რომ გაგაღვიძოთ – ”სიმორ გლასი – შინ მოსვლაში ”.