ისევ ბათუმის მაგიაზე

ბათუმიდან სულ ცოტა ხნის წინ დავბრუნდი და არაფრის დაწერას არ ვაპირებდი ამ ვოიაჟის შესახებ. საერთოდაც, ძალიან გადავეჩვიე პირადი პოსტების წერას. ხანდახან სულაც მგონია ხოლმე, რომ სახალხოდ სათქმელი არც არაფერი მაქვს, ხან კი მერიდება იმის დაწერა, რაც მართლა მეწერინება .მაგრამ ახლა, ჩანთის ამოლაგებისას ორი ცალი საპნის ბუშტის გასაშვები მოწყობილობა ვიპოვე და მომინდა დამეწერა – წვრილმანია,რომ ჩემი ბათუმში ყოფნისას ერთხელაც არ უწვიმია. ისიც წვრილმანია, ის ოხერი ” ალი და ნინო” ერთხელაც რომ ვერ ვნახე მოძრაობაში. წვრილმანია, აუცილებლად შესასრულებელი ბათუმური რიტუალებიდან ერთიც რომ არ შემისრულებია. მსხვილმანი კი ისაა, როგორ ვსეირნობდი ძალიან ბევრს ფეხით ჩემს ყველაზე საყვარელ ადამიანთან ერთად, რომელსაც ამქვეყანაზე ყველაზე მეტად ფეხით სეირნობა ეზარება. მსხვილმანია, როგორ ვუყურებდი სათამაშო მაგიდასთან,მარტო ზურგს ვხედავდი და მიხაროდა, რომ ასეთი ენთუზიასტი და იდეალისტი შემიყვარდა. მსხვილმანია, როგორ იყიდა ეს საპნის ბუშტების გასაშვები მოწყობილობა და ჩემთან ერთად როგორ უშვებდა ბულვარში ბუშტებს, მოჭუტული თვალებით და მსოფლიოში ყველაზე კეთილი ღიმილით, თუმცა ვიცი,რომ ეს საქმიანობა სრულ სისულელედ მიაჩნდა. ჰოდა, ვუყურებ ახლა ამ საპნის ბოთლებს და მის და კიდევ ვიღაც ჩვენზე დიდის და უხილავის მიმართ მადლიერების გრძნობით მევსება გული 🙂

ჰო, გოგო, რომელიც ამ სიმღერას მღერის, ბათუმიდანაა და მისი ხმა ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი ჯადოსნობაა ჩემთვის ბათუმის მთელი მაგიებიდან.