წერილი ვირჯინიას

ეს ძალიან ორიგინალური ტეგ-თამაში თამარამ მოიფიქრა და უზომოდ გამიხარდა, მეც რომ მომნიშნა. მოკლედ, საყვარელ მწერალს უნდა მივწერო წერილი. ჩემი ყველაზე საყვარელი მწერალი ფოლკნერია, მაგრამ მეტიმეტად დიდია ჩემი წერილისთვის და კლავიატურისთვის. და რადგანაც მეორე ადგილს ვირჯინია ვულფი იკავებს და მე ახლა ძალიან მჭირდება ზუსტად ვირჯინიასნაირი ადრესატი, მას მივწერ წერილს.

საყვარელო ვირჯინია

თითქმის დარწმუნებული ვარ, რომ ახლა ჯოჯოხეთში ხარ, მანდ კიდევ, გავრცელებულ ხმებს თუ დავუჯერებთ, ფოსტა არ მოაქვთ. რას ვიზამ. აი ახლა, ამ წუთას, წერილს რომ გწერ, ისე მწარედ მინდა წაიკითხო, რომ ხო ასეთი არარეალურია, მაგრამ მგონია, ეს წერილი აუცილებლად მოაღწევს შენამდე. თანაც მე ბავშვობიდან მჯერა წერილების ერთი მაგიური თვისების – ისინი, ადრე თუ გვიან, ადრესატს თავად აგნებენ.

ჯერ ჩემზე გეტყვი. მე კარგი გოგო ვარ, ისეთი კარგი, რომ მიცნობდე, ალბათ სიცილით მოკვდებოდი. გაგეცინებოდა, აბა რა იქნებოდა, მე არც ბისექსუალი ვარ, არცერთი მავნე ჩვევა არ გამაჩნია, არც გარშემომყოფებს ვაშინებ ისტერიული და ნევროზული გამოხტომებით და თავში აზრადაც არ მომდის ხოლმე ჯიბეებში ქვების ჩალაგება და მდინარეში თავის დახრჩობა. მოკლედ, საერთოდ არ გგავარ, მაგრამ რატომღაც მგონია, რომ მიცნობდე, ვიმეგობრებდით. ისე კი, უკვე 6 წელია, უზომოდ მიყვარხარ. ჯერ კიდევ იმ ფილმიდან მიყვარხარ, ნიკოლ კიდმანი რომ განსახიერებს, იმ წუთიდან მიყვარხარ, მკვდარ ჩიტს რომ მიუწვები გვერდით.

იცი როგორ გაგიცანი? ამ ფილმის მერე ჩემს მაშინდელ ინგლისურის მასწავლებელ ნინოს, რომელსაც ყველა მძაფრ შთაბეჭდილებას ვუზიარებდი, ვკითხე, რა წიგნია მაინც ამ ფილმში ეს ”მისის დელოუეი”, ამდენი ადამიანის ცხოვრებას რომ ცვლის მეთქი. ნინომ კიდევ მარტო ის მითხრა, ვირჯინია ზუსტად ისეთი გოგოა, ჩვენ რომ გოგოები გვიყვარსო და ”მისის დელოუეი” მათხოვა. მე ზღვაზე წავედი, წიგნის კითხვა დავიწყე და ერთ დილასაც მივხვდი, რომ ტალღების ხმაურის მაგივრად ბიგ ბენის რეკვა მესმოდა, ქობულეთის მთავარ ქუჩაზე პრემიერმინისტრის ავტომობილის ჩამოვლას ველოდებოდი და საშინლად მენატრებოდა ლონდონი, რომელიც არასდროს მენახა. ისე კი, ერთ რამეს გეტყვი, კლარისაზე მეტად ყოველთვის სალი სეტონი მიყვარდა, ”მისის დელოეიზ” მეტად კი სულ პაწაწინა მოთხრობა ”ქიუს ბაღები”.

იცი რა, ვირჯინია – შენ ის ქალი ხარ, მილიონ ნაწილად რომ დაემსხვრა სული და მაინც იმად რომ დარჩა, რაც იყო. მითხარი, რას აკეთებდი შენ ამ დროს, როცა ასე იყავი ხოლმე. თუმცა, ვიცი – ლეონარდს წერილებს წერდი, სიგარეტს სიგარეტზე ეწეოდი და საშუალო ასაკში მყოფი ქალების მოგონებებზე აცხობდი წიგნებს.

მოკლედ, ასეა. შენ უნდა იცოდე ეს ამბავი – თანამედროვე გოგოებს საკუთარი ოთახებიც გვაქვს და ყველანაირი პირობებიც, რომ საყვარელი საქმე ვაკეთოთ, მაგრამ მარტო ეს არ შველის თურმე საქმეს.

ეს წერილი იმიტომ მოგწერე, რომ ძალიან მჭირდებოდა, ჩემთვის მოგესმინა, თუმცა საბოლოოდ ისე გამოვიდა, რომ ვერაფერიც ვერ მოგიყევი. ისე კი, რომ მომეყოლა,ალბათ იმ მკვდარი ჩიტივით მომიწვებოდი გვერდით და ვიცი, იმას მეტყოდი, რაც კლარისას ათქმევინე სულ პირველ წინადადებაში : ”თავად იყიდე ყვავილები წვეულებისთვის” 🙂